is touching yourself worth an eternity in hell?

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Stop digging

Ξερεις, καταλαβαινω γιατι να αρεσκεται καποιος να ταϊζει τα περιστερια.

Μαζευονται στα ποδια σου και λυσσανε και φτερουγιζουν προς τα κατω αντι για προς τα πανω και παραγουν ψευτικες ορδες αερα που δεν προλαβαινουν καν να σου δροσισουν τη μαπα και διασκεδαζεις με τα αορατα σημαδια που αφηνουν τα τσιμπηματα τους στο εδαφος και με μια κινηση μπορεις παντα να τα φοβισεις και να διασκορπιστουν κι υστερα παλι να φτυσεις κατα λαθος δυο μασημενα ψιχουλα και να τα μαζεψεις γυρω σου και καπως πρεπει να περασει κι η ωρα τελος παντων, ετσι;

Το μονο προβλημα ειναι πως αν ταϊζεις τα περιστερια συχνα, μετα πανε και χεζουνε ολο τον τοπο, και σε περιπτωση που αναρωτιεσαι, αυτος ειναι ο λογος που τα παντα σου βρωμανε.

Αλλα το ξερεις ηδη αυτο.

Γι'αυτο κι εγω θα παω ν'αραξω σε κανα συρμα της ΔΕΗ και θα κανω πως κοιταζω αλλου. Για να μη σου χεσω.

Κι αμα θυμηθεις πως μυριζει ο καθαρος αερας εξω απ'την πορτα, σφυρα μου.




Μπορει να μην πειναω πια, αλλα θα'ρθω.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου